ท่านพ่อสอนว่าให้กำหนดรู้ลมหายใจ
...สมัยที่ท่านพ่อลียังมีชีวิตอยู่ ท่านก็ถือว่าอาตมานอกจากจะเป็นลูกศิษย์แล้ว ยังเป็นหลานของท่านด้วย ท่านมีศักดิ์เป็นปู่เวลาท่านโปรดไปเยี่ยมเมื่อไหร่
....ท่านจะบอกว่า "มหาพุธ กำหนดจิตรู้ลมหายใจเดี๋ยวนี้"
....ท่านไม่เคยสอนอย่างอื่น ท่านบอกว่าให้กำหนดรู้ลมหายใจ พอมีสติกำหนดรู้ลมหายใจสักพักหนึ่ง
...ท่านจะถามว่าสบายไหม เวลาอยู่ต่อหน้าครูบาอาจารย์ทำอะไรมันก็สบายหมด เพราะมันกลัว กลัวบารมีครูบาอาจารย์
ก็ต้องตอบท่านว่า สบายมาก
...แล้วท่านก็ย้ำว่า "การปฏิบัติสมาธิภาวนาสำคัญอยู่ที่อานาปานสติ" ทำไมถึงว่าสำคัญอยู่ที่อานาปานสติ เรียนถามท่าน
ท่านก็บอกว่า "ใครจะบริกรรมภาวนาอะไรก็ตาม หรือจะพิจารณาอะไรก็ตาม เมื่อจิตจะเข้า เมื่อจิตสงบแล้ว ซึ่งยังไม่ใช่สมาธิ เป็นแต่เพียงความสงบ จิตหยุดนิ่ง ไม่นึกถึงอะไรอีกแล้ว ในขณะที่จิตอยู่ว่างๆ ลมหายใจจะปรากฏเด่นชัดที่สุด ซึ่งจิตมันจะวิ่งไปหาลมหายใจเอง" นี่ท่านว่าอย่างนี้